Er wordt wel eens gezegd dat als je alles loslaat je dromen in vervulling gaan...en ja hoor die ene eicel had eindelijk de finale sprint gewonnen. Valentijn 2019 werd bezegeld met een positieve zwangerschapstest en op 26/02 werd dit ook nog eens bevestigd met de uitslag van de bloedtest...we waren 5-6 weken zwanger. Met een bang hart gingen we een paar weken later voor de eerste echo en daar was een sterk kloppend hartje te zien. Onze baby was een feit. Regelmatige controles bleken een voorzorgsmaatregel naar mate men ouder wordt...maar ook de 2 daarop volgende echo’s gaven geen enkel teken tot paniek. Ons baby’tje ontwikkelde zich volledig op schema en was een echte danser. Zijn activiteit was een goed teken dat neurologisch alles ok was. De nekplooimeting was goed en het neusbeentje aanwezig. Onze skivakantie leek de gynaecoloog het ideale moment om het aan de kinderen te vertellen en onze zwangerschap zo als gezin samen te beleven. Er werd nog een bloed test uitgevoerd want er was wel nog steeds een verhoogd risico op chromosomale afwijkingen...maar de softmarkers voor down syndroom waren alvast niet aanwezig...